Afgelopen zaterdag mocht het OC team van MC naar Assen om daar de halve finales te spelen. Met alleen meiden die in de C competitie spelen en een paar eerste jaars C wisten we dat het een zware dag zou worden. We begonnen de dag dan ook zonder verwachtingen en probeerden zo ver mogelijk te komen.
De eerste wedstrijd begonnen we tegen de ‘buren’ van Dynamo Tubbergen. Dit team kennen we goed uit onze eigen competitie, de onderlinge wedstrijden zijn altijd van een goed niveau en leuk om naar te kijken. In de eerste set stonden wij goed te serveren waardoor de Tubbergse meiden moeite hadden om hun eigen spel te spelen. Hun goede mid konden ze daardoor moeilijk aanspelen wat het ons makkelijker maakte. Die set wonnen we redelijk makkelijk met 25-19. Er waren dus kansen om de wedstrijd te winnen. Helaas konden we ons goede spel niet vasthouden. Dynamo begon goed te serveren waardoor wij vooral makkelijke ballen over het net konden spelen. Dit zorgde ervoor dat ze hun 2 beste aanvallers in stelling konden brengen, die scoorden deze set dan ook aan de lopende band. Serverend begonnen we zelf ook meer fouten te maken. Met enkele wissels werd er nog geprobeerd te 20 punten te halen, zodat het onderlinge resultaat in ons voordeel zou zijn. Een inhaalslag van 5 punten bleek niet voldoende en zo verloren we de set met 25-15.
Dit resultaat betekende niet veel goeds voor onze kansen om de kruisfinale te halen. Vooraf rekenden we er op dat Sudosa-Desto Assen het sterkste team heeft, wij zouden het met Dynamo uitvechten voor de 2e plaats in de poule. Door deze uitslag zouden we bij een gelijk aantal punten met Dynamo op de 3e plek eindigen.
Enigszins teleurgesteld door het spel in de 2e set van de voorgaande wedstrijd begonnen we volle moed onze 2e wedstrijd tegen De Meeuwen. Het doel was duidelijk: 2-0 winnen om nog kans te maken voor de volgende ronde. Tactiek, techniek e.d. waren niet belangrijk. Fanatisme en graag willen, daar ging het om. Met enthousiasme begonnen we de wedstrijd en door een sterke serve zetten we de tegenstander vol onder druk. De eerste werd vrij eenvoudig gewonnen met 25-11. De Meeuwen gaven zichzelf niet zo gauw gewonnen en begonnen zelf beter te spelen. Aanvallend en serverend begonnen ze beter te spelen waardoor we het toch nog lastig kregen. Gelukkig konden we aan het eind toch nog afstand nemen en die set winnen met 25-20.
Op het veld naast ons speelde Dynamo tegen Sudosa-Desto een erg spannende wedstrijd. Sudosa won die met 2-0, dit betekende dat wij nog kans hadden om de kruisfinale te halen. Hiervoor moesten we wel minstens 1 set winnen van de meiden uit Assen, een moeilijke opgave…
De wedstrijd werd gespeeld voor een volle tribune met Assense fans, dit zorgde voor een mooie sfeer. Sudosa had erg veel lengte in het team, aanvallend waren ze dus erg sterk. Afgesproken werd om de serve vol op risico te gaan, zodat zij het aanvallend moeilijker zouden krijgen. Deze afspraak zorgde ervoor dat we met de serve wat puntjes pakten, maar het nadeel was ook dat we veel servefouten maakten. In de time-out bij de stand van 12-12 werd afgesproken dat we minder risico op de serve zouden leggen omdat Sudosa ook veel onnodige fouten maakten, aanvallend en serverend. We konden er dus prima tegen spelen. Tot aan 17-17 was stuivertje wisselen, punt om punt werd er gemaakt. Op dat moment liep Sudosa uit naar 21-17. Wij kwamen nog terug tot 24-23, maar het was niet genoeg. De set werd verloren met 25-23.
We konden resultaat halen tegen dit team! Dat was de les van de eerste set, we gaven ons nog niet gewonnen. De volgende set waren we niet te stoppen!! Serveren en aanvallend was Assen geen partij voor ons. We liepen al snel uit naar 12-4. De coach van Sudosa begon op dat moment sociaal te wisselen, ze waren toch al 1e in de poule. De lange meiden werden er uit gehaald, maar de wissels waren ook van een goed niveau. Deze voorsprong gaven we niet meer weg en wonnen deze set met 25-22. Dolblij waren we, we hadden de kruisfinale gehaald! Tegen alle verwachtingen in, wat een stunt!
In de kruisfinale moesten we aantreden tegen Apollo 8 uit Borne. Dit team had een erg lange meid in het team dat bijna iedere bal scoorde in de wedstrijden voor ons. Zaak was dus om er voor te zorgen dat ze haar niet konden aanspelen. Of het de zenuwen waren of iets anders, we begonnen stroef. Apollo had telkens een voorsprong van 2-3 punten. Bij 20-16 achterstand werden er 3 spelers gewisseld, om toch wat nieuws te proberen, maar ook om de meiden die speelden even uit heen ‘slechte’ flow te halen. De wissels pakten het zo goed op dat we voor kwamen met 20-23! Op dat moment was helaas de beste serveerder van Apollo aan de beurt en daar hadden we geen antwoord op. Met 3 ketsers en 2 aanvalsfouten won Apollo deze set met 25-23. In de kruisfinale wordt een 3e set gespeeld bij 1-1, onderling resultaat is dus niet belangrijk. Er waren dus kansen voor ons. We begonnen erg goed, onze foutenlast was erg laag. Als we niet goed konden aanvallen, dan losten we wel op. Apollo begon echter meer fouten te maken. En zo kwamen we voor te staan met 14-8! Op dat moment leek het wel te mooi om waar te zijn… Het leek wel of we niet konden geloven dat setwinst zo dichtbij en best makkelijk kon zijn. Om de een of andere reden begonnen wij de fouten te maken die de Bornse speelsters daarvoor maakten. Zo lieten we ze terugkomen tot 14-13. We liepen nog uit naar 17-14, maar we kwamen niet meer uit de dip. Apollo kwam op 24-18, wij kwamen nog terug tot 24-21, maar het was niet genoeg.. De set ging verloren met 25-21.
Dat was even flink balen, vooral omdat we zo dichtbij waren, dat maakt het zo moeilijk..
Zoals ik al zei, vooraf hadden we getekend voor een plek in de kruisfinale, dat doel hebben we ruim gehaald! Daar moeten en zijn we ook blijf mee. Nu de dag er na ben ik vooral trots dat we zo ver zijn gekomen.
Het is een behoorlijk lang verslag geworden. Vooral om te laten zien hoe we met enkel meiden die in de C competitie spelen, het zo goed hebben gedaan. In zo’n halve finale zie je toch dat de speelsters die hoger spelen het verschil maken, die zijn het ‘zekerheidje’ die het aan het einde kunnen afmaken. Bijna alle teams hebben 2 of meer van die spelers, wij hebben het als team moeten doen door keihard te vechten en dat hebben we super gedaan!
Het team bestond uit: Judith Postel, Lise Steghuis, Femke Pollemans, Lonne Meinders, Anne Veldscholten, Jade Rikkink, Mirthe Pierik, Bernice Harmsen, Renske Platvoet, Amber Boxum en Femke Vlutters.
Trainer: Johan Strokap. Coach: Damir Colo