Wat ze er in Denekamp ook van mogen vinden, van een ploeg die na zes wedstrijden nog puntloos onderaan in de Topdivisie staat, ze kunnen in ieder geval niet vinden dat de teenagers van Ikwilvanmijnautoaf.nl / DeVoKo niet met hart en ziel voor hun succes gaan. Zowel verdedigend als aanvallend wordt er met ontzettend veel energie gestreden. Opgeven staat voor hen dan ook niet in welk woordenboek dan ook, niet in het Twentse, niet in de Dikke van Daele en zeker niet in het Groene Boekje.
Libero Lieke Hilgenberg is nooit te beroerd om met een volgende zweefduik de bal van de vloer te houden, waarbij zij veel steun van Anouk Heemstra krijgt om het achterveld schoon te houden en de pass bij Fleur Blokhuis te brengen. Knokken willen ze allemaal wel, passend en serverend (14 aces) was er ook weinig op aan te merken, maar de afronding van de aanvallen en de foutenlast, deze in combinatie met elkaar door aanvallende fouten, daar zat hem de bottleneck. DeVoKo werkte zich drie slagen in de rondte, maar kon het toch niet bolwerken tegen de ploeg uit de Domstad, die meer routine en meer lengte had, en vooral aan het net een stuk effectiever met de geboden kansen omging.
Bij DeVoKo zat de stemming er meteen goed in, de 3-1 voorsprong in de eerste set was er mede debet aan en de vrolijkheid bleef tot aan de 12-9. Utrecht gaf in die periode slechts twee kadootjes weg, evenveel als DeVoKo, maar de Denekampse meiden waren aan het net allemaal attent en goed bij de les. Lotte Kuipers, Amke Blokhuis, Anouk Heemstra, Laura Behrens en Juliët Huisman wisten de vloer te vinden, bij Utrecht lukte dat Anne Beukers en Lisa Harmsen. Leanne Verdonck en Lisanne Baak serveerden in die periode een ace.
Vanaf de 12-9 ging het ‘Schlag auf Schlag’ met vierpunters en hattricks sloegen de teams zich om beurten op voorsprong. De 12-9 werd 12-13, werd 15-13 en 15-16. En veranderde weer in 19-16. Na de 19-20 maakte een op zichzelf staande score, een VVU foutserve, er 20-20 van. Bij DeVoKo nam Britt Roeleveld aan aantal punten voor haar rekening (2 aces) net als Lotte Kuipers. Lisa Harmsen, Maaike Nijbroek en Anne Beukers ramden ze er voor Utrecht in.
De finale begon met een foutserve van DeVoKo en een ace van Lisa Harmsen. De serve uitkijken lukte niet bij DeVoKo. Maaike Nijbroek en Anne Beukers zorgden voor 20-24 en setpoint. De foutserve bracht Amke Blokhuis aan de opslag, haar ace bracht de stand op 22-24. Utrecht sloeg uit, Laura Behrens scoorde de 24-24. Loes Hassink maakte er 25-24 en een erg ver uitgeslagen aanval van Utrecht bepaalde de eindstand op 26-24. Loon naar werken! DeVoKo scoorde 18 keer voor zichzelf en 5 keer voor Utrecht in deze set.
De tweede set had een soortgelijk begin als de eerste. DeVoKo kwam op 3-1, Utrecht haalde in en was er bij 7-7 weer naast. De serveserie van spelverdeelster Veerle van Oosterom deed daarna DeVoKo de das half om. Bij Utrecht waren ze erg effectief, vooral Lisa Harmsen en haar wel erg makkelijk scorende collega met nummer acht. DeVoKo stapelde fouten en Utrecht liep uit naar 9-19, onbegonnen werk zou je denken.
Maar niet voor een team dat zich niet neerlegt bij welke achterstand dan ook en altijd met dezelfde onverzettelijkheid de strijd weer aangaat. Met name Amke Blokhuis en Utrecht fouten maakten het weer spannend. DeVoKo sloop naderbij tot 16-20 kwam door drie scores van Laura Behrens even later op 20-22, maar had op de midaanval van Lisanne Baak geen antwoord. En ook niet op de volgende, en werd daarna ook nog een op eigen aanval afgeblokt voor de 20-25. Zestien keer scoorde VVU voor zichzelf en zeven keer voor DeVoKo.
Het ging gelijk op in de derde set, vanaf het begin. De thuisploeg kon de 4-5 wijzigen in 7-5, kwam door een aantal mooie scores van Juliët Huisman zelfs op 10-7, dat laatste puntje was het eerste foutje van VVU in deze set. De gasten kwamen er bij 10-10 naast, maar konden vervolgens DeVoKo niet bijbenen in het middendeel van de set. Britt Roeleveld bezorgde een bal in de brievenbus, Juliët Huisman scoorde na een lange rally n met een bekeken passje. Op 18-14 haalde trainer coach Arjen Schimmel zijn team naar de kant.
Met desastreus score gevolg voor de ploeg van Henk Goor. De 18-14 werd 18-18, nu was het de beurt aan Henk Goor om de dames naar de zijlijn te halen. De stand kroop naar 21-19, de punten werden zwaar bevochten en het leek er op dat DeVoKo op de drempel van het eerste competitiepuntje stond. De deur stond op een kier, maar ging steeds verder dicht. Met vijf scores op rij, waaronder twee aces van Lisanne Baak, zette Utrecht het DeVoKo scenario voor de eerste puntenwinst op zijn kop. Na de time out op 21-24 volgde het punt voor de coach, maar Anne Beukers kende in de volgende rally geen genade. 22-25 setstand en 1-2 voor Utrecht, dat 17 keer voor zichzelf scoorde in deze set en 5 keer voor DeVoKo.
De vierde set begon scorend rampzalig voor DeVoKo. Na vijf kado gegeven punten stonden ze met 2-6 achter. En dat verschil hield Utrecht vast. Wel werd bijvoorbeeld een 10-11 stand bereikt door de Denekampers, maar het antwoord bracht de stand prompt op 10-14 en 12-18. Vanaf dat moment werden de laatste energiepotjes bij DeVoKo aangesproken, 15-18 en 17-19 waren het gevolg. De strijd om het volgende punt was memorabel. Nooit zoveel geweldig harde klappen en geweldige reddingen gezien in een rally. De libero’s Annemijn Lubbersen en Lieke Hilgenberg waren onpasseerbaar. Hoe hard de bal ook was en hoe ver die ook naast hen kwam.
Het was alsof beide teams aanvoelden dat hier een voorlopige beslissing zou vallen, DeVoKo knokte voor dat puntje, Utrecht voor de setwinst en drie punten. Anouk Heemstra kon voor DeVoKo scoren en zo’n beetje iedereen ging met de handen op de knieën staan uitblazen. Het was 18-19. Maar het was niet de beslissing. Die forceerde Utrecht daarna met drie snelle scores op rij naar 18-22. Henk Goor scoorde nog twee puntjes via foutserves van Utrecht na zijn time out op 18-22 en 19-24, maar de tuisploeg had de koek op. Lisanne Baak besliste de wedstrijd na 20-24 vanaf de midpositie. Utrecht scoorde vijftien keer voor zichzelf en acht keer voor DeVoKo in deze set.
gh @ Vizier op Volleybal, foto’s Evert Brons.