Afgelopen vrijdag speelde Devoko Dames 4 de laatste thuiswedstrijd van dit seizoen tegen Aastad Dames 1. Het zou een beladen wedstrijd worden. Op de eerste plaats, omdat we nog meedraaien in de top voor de tweede plaats, maar minstens zo belangrijk is het feit dat er zeven(!) speelsters stoppen met volleyballen. Rian hangt na 27 jaar de kniebeschermers aan de wilgen en Els, Anke en Aniek tikken ruim 20 jaar volleybal af. Ook Marieke en Jasmijn stoppen na véle jaren volleybal. En Bianca neemt na vijf hele gezellige jaren weer afscheid van Devoko.
Deze wedstrijd waren we op Kim G. na compleet. Sander had voor de laatste keer dit seizoen het coachen op zich genomen. De eerste set begonnen we met Rian en Els op de buiten, Marieke en Jasmijn op de mid, Laura op diagonaal en Anke mocht het spel gaan verdelen. De eerste set begon direct moeilijk, we konden niet lekker in ons spel komen en keken continu tegen een kleine achterstand aan. Af en toe kwamen we weer bij maar Aastad wist uiteindelijk de set met 23-25 te winnen.
De tweede set bleven we in dezelfde opstelling en gingen we met frisse moed het veld in. Helaas bleek deze set een herhaling te worden van de eerste. Continu keken we tegen een achterstand van vier punten aan. Bianca kwam er nog in voor Anke en Claudi voor Els maar het mocht niet baten. Met 18-25 werd ook deze set verloren.
We besloten dat het dan maar 3-2 moest worden. De derde set gingen we in dezelfde opstelling verder als we in de tweede geëindigd waren. Er werd weer geknokt voor elke bal en we leken meer in ons eigen spel te komen. De “schwung” zat er weer in en we wonnen de set met 25-20! Zou dit dan toch het omgekeerde van de uitwedstrijd worden?? Bij Aastad uit stonden we 2-0 voor en verloren met 3-2..
Op naar de vierde set dan maar. Onder het motto ‘never change a winning team’ bleef de opstelling hetzelfde. En wat was het spannend de laatste set! Aan beide kanten werd er keihard geknokt voor elk punt. De gehele set ging het gelijk op, maar helaas trok Aastad aan het langste eind en verloren we de laatste set met 23-25.
Na de wedstrijd werd het dan realiteit, dit was voor meer dan de helft van het team echt de aller-aller-allerlaatste thuiswedstrijd. We hebben nog een uitwedstrijd te gaan, maar dit voelde toch al een beetje als het einde. De tranen stroomden rijkelijk en alle ‘stoppers’ kregen een cadeau en een afscheidsroos voor de geweldige, superleuke, ubergezellige en
briljante tijd. Sander, bedankt voor de leuke trainingen en het coachen. Ook willen we alle fans en vaste toeschouwers bedanken voor hun aanmoediging en steun. Familie Pikkemaat, bedankt voor de mooie roos met een zeer passende tekst!
Na een heleboel afscheidstranen gingen we naar het sportcafé! Er werd een dikke borrel gedronken op de laatste thuiswedstrijd en daarna moesten we snel douchen, want er stond wat lekkers op ons te wachten! Champignons in bierbeslag van Claudy, zoals traditie is bij de laatste thuiswedstrijd van Dames 4. Claudy, heel erg bedankt hiérvoor, maar zeker zo bedankt voor alle gezellige uurtjes in de kantine, met alle hapjes en drankjes die daarbij horen!
Zaterdag spelen we de allerlaatste wedstrijd van het seizoen in Glanerbridge, waarna we het seizoen bij Tante Annies afsluiten.
WE GAAN JULLIE MISSEN!!!!